Grappige Dingen / Standpunten / Wetenschap

Tijdsbeleving EN MEER

In(Wij)(lei)ding totTijdsperceptie

Neuh. Dat vind ik niet eens zo’n gek idee hoor gaf hij schoorvoetend toe aan de bijzonder jonge en niet alleen daardoor aantrekkelijke special agent die nu schuin tegenover hem zat,  haar licht gebruinde benen losjes bungelend over de rand van de betonnen tuinversiering waar ze op had plaatsgenopmen,  “Schrijlings, natuurlijk“ dacht Immo verward terwijl zijn prefrontrale cortex als een waanzinige te keer ging met het  basale ganglia systeem dat immer paraat en alert op kansen en dus deels  verantwoordelijk is voor onze sex drive… 

HA! Dacht  Immo hardop “Ik zal dit straks even opzoeken, dit enigszins antiek aandoende systeem dat feitelijk nog dateert uit de oertijd en simpel gesteld is het niet immers onze reukzin die in eerste instantie,  of we dit nu zelf opmerken of niet, onze paringskansen bepaalt”?

Heel   erg (TE ?) kort door de  bocht : je zou dus kunnen stellen dat onze reuk bepaalt in eerste instantie onze paring kansen in de hersenen teweeggebracht door neurotransmitters als noradrenaline en dopamine.

  Dopamine blijkt daarbij de tijdsperceptie (mogelijk via de basale kernen) te kunnen beïnvloeden. Dopamineagonisten (stoffen die de productie van dopamine versterken, zoals cocaïne) versnellen de tijdsklok, en dopamineantagonisten die de werking van dopamine afremmen, vertragen de tijdsklok. Het eerste aspect leidt tot een vertraging van de subjectieve tijdsbeleving (de tijdsduur wordt overschat; 20 minuten lijkt wel een uur), het tweede tot een versnelling van de subjectieve tijdsbeleving (de tijdsduur wordt onderschat: een uur lijkt wel 20 minuten). 

Ook is aangetoond dat bij bepaalde patiënten waarbij de dopamineproductie is verminderd, zoals bij patiënten die lijden aan de ziekte van Parkinson de tijdsperceptie is veranderd. Tijdsintervallen worden daarbij subjectief korter geschat dan zij objectief zijn. Omdat dopamine ook projecties heeft naar de frontale cortex, kunnen ook deze hogere gebieden in de hersenen bij tijdsperceptie betrokken zijn.

KIJK, daar kan ik dus wel wat mee dacht  Immo  nu  tevreden kauwend op een tamelijk oudbakken broodje dat hij ergens en Joost mag ’t, misschien, weten waar, maar nog liever had ik dat die Joost zijn dubieuze wetenswaardigheden voor zich zou houden, FIJN dankjewel Joost 😊 Want ‘t laatste wat wij onze lezers mee willen confronteren is  dat moeten we even kijken en vooral hoe  die ouwe scharrelaar zijn maaltje bij elkaar gehandeld had  (en  laten we daar vooral geen doekjes om winden), vooral niet van wie…… 

UIT WiKIPEDIA  Ten aanzien van het zgn. Dynamisch netwerk heb ik de volgende ongetwijfeld als destijds (Ja, we hebben het wel over de early beginnings), zeer vooruitstrevende, maar even zo waarschijnlijk zeer boude stellingname:

Een fMRI-onderzoek van Rao et all suggereert dat aan verschillende aspecten van tijdsperceptie een dynamisch netwerk van verbindingen tussen corticale en subcorticale gebieden in de hersenen ten grondslag ligt. De gebieden zouden volgens auteurs met verschillende deelcomponenten van tijdsperceptie samenhangen, namelijk een mechanisme voor tijdswaarneming (basale kernen, mogelijk de eerder genoemed interne klok), aandacht (rechter pariëtale schors) en het werkgeheugen (rechter dorsolaterale prefrontale schors).

Tijdsbeleving over langere perioden

Het meeste onderzoek naar tijdsperceptie heeft betrekking op de vraag hoe mensen tijd schatten of ervaren over relatief korte perioden van bijvoorbeeld seconden, minuten of uren. Tijdsbeleving kan ook betrekking hebben op hoe mensen tijd beleven over het verloop van meerdere jaren, dus binnen de menselijke levensloop.

Fouten in de herinnering van gebeurtenissen (telescopische fouten)

Als mensen gevraagd wordt aan te geven wanneer bepaalde gebeurtenissen in de tijd hebben plaatsgevonden, worden er twee soorten fouten gemaakt. Gebeurtenissen die vrij recent hebben plaatsgevonden worden eerder (verderweg in de tijd) geschat, en gebeurtenissen die lang geleden hebben plaatsgevonden worden later (dichterbij in de tijd) geschat. Het lijkt alsof de verrekijker of telescoop in de tijd niet goed is ingesteld, vandaar de benaming ’telescopische fouten’. Verderweg schatten heet ook wel backward telescoping en dichterbij schatten forward telescoping.

Tijdsbeleving bij het ouder worden

Vaak hoort men dan de uitspraak ‘het lijkt of de tijd sneller gaat naarmate men ouder wordt. Een periode van 5 jaar lijkt voor een 60 plusser voorbij te zijn gevlogen, maar kan voor een tiener eindeloos lang hebben geduurd. Mogelijk is ook dit toe te schrijven aan de biologische (of hersen-) klok, die bij het ouder worden langzamer gaat draaien.

Een vertraging van de tijdsklok gaat immers gepaard met een versnelling van de subjectieve tijdsbeleving: een jaar lijkt dan bijvoorbeeld maar een maand te duren. Een andere factor kan met de werking van het geheugen te maken hebben.

Bij het ouder worden treden nieuwe gebeurtenissen minder vaak op, of worden – als zij zich voordoen – minder goed in de hersenen opgeslagen. Dit doet denken aan een filmcamera die beelden met een lager tempo opneemt. Dit kan samen gaan  met de op zich subjectieve impressie dat een periode sneller voorbij is gegaan of dat feiten en gebeurtenissen uit vroegere perioden van het leven dichterbij zijn gekomen.

TijdMasjien

en dan is er nog dit: van onze speciale reporter https://www.quora.com/NASA-just-found-evidence-about-a-parallel-universe-where-time-runs-backwards-Theoretically-speaking-how-could-we-possibly-travel-to-that-universe

  Haha😁, MOOIE Cliffhanger eh?