Kon vannacht niet slapen en had een ideetje voor een leuk concept voor een goede vriendin (Mijn vrouw kan ook best een goede vriendin van me zijn toch?) die altijd in de weer is, met haar werk met het huishouden, met haar kruidentuintje en de gezondheid van anderen koestert, maar die van haar zelf soms een beetje achterstelt.

Ze is altijd zo bezig en krijgt zo veel voor elkaar, in zo’n korte tijd dat het wel tovenarij lijkt. Ik noem haar onder andere daarom liefkozend: “Mijn Witte Heksje” en dat is een extra treffende koosnaam, want ze heeft net een nieuwe witte bezemsteel waar ze mee door de polder rauscht. Maar goed het concept is dus als volgt:

We wonen hier letterlijk in en op de klei. Het is van die vette blauwe klei als je diep graaft. Nou heeft klei een geneeskrachtige werking. Ja, wist u niet hè? Ik eigenlijk ook niet en heb het daarom verzonnen gegoogeld Toepassingen van klei.

Maar goed het idee is dus dat zij van die “bonkjes” klei gaat maken, met een holletje er in voor een beetje water, (dat heb ik zo geleerd op boetseerles dan droogt de zooi niet uit), doet haar magische ding en stuurt het bonkje goed verpakt in een sigarendoosje (*) bijvoorbeeld naar eenieder wiens hart sneller gaat kloppen bij de gedachte aan de echte Grunnegse klei en cashen maar.

De doelgroep moet nog nader bepaald worden, maar wat dacht je van al die mensen die overzees zijn geëmigreerd, die het thuisland missen en blij zijn met de mogelijkheid van het voelen, ruiken en vooruit alles kan en mag, proeven van hun vaderland.

En wie weet helpt het ook nog eens tegen hardnekkige zweetvoetenlucht of ingegroeide neusharen of “stramme brochelbak” (vreemd , dit begrip kent mijn spellingscontrole niet)  of… Tja, wie zal het zeggen wat dat mirakelse goedje niet vermag.

Ja, ja dat is zo’n gek idee nog niet, ik denk dat ik vaker om 02:00 opsta…

(*) Shit, moet ik weer als een gek sigaren roken als een schoorsteen om voldoende verpakkingsmateriaal te krijgen, nou ja …